olim fuit insolitus puer, nomine Beavus, qui amavit pinguem puellam, nomine Bertham.

quodam die Beavus constituit conari volatum. transiluit colle et TUTAX! cecidit per tectum domi. non fuit modo ulla domus tamen. fuit Berthae. festinavit in conclave ut viderit quid accidisset. Beavus fusus est se in terra. Bertha cito cucurrit ad eum. autem, lapsa est per stragulum et exposuit in eo. Beavus fuit tam omni sensu carens brevi tempore. cum excitavit, Bertha dabat ei os-ad-os.

serius nupserunt et habuit tredecim liberos. Bertham amando, Beavus factus est laetus. Bertha, autem, vexanda perpetuo a Beavo, aliquando relinquit cum eorum sola sana infante cum tandem sensit se nuberi insolito. dicamus modo fortasse non significatus est esse.