Et facta est dies crastina; cumque venissent populus ad Ioakim,
virum eius, venerunt et duo presbyteri, pleni iniqua cogitatione
adversus Susannam ut interficerent eam. Et dixerunt coram populo:
Mittite ad Susannam, filiam Helciae, uxorem Ioakim. Et statim
miserunt; et venit cum parentibus, et filiis, et universis cognatis
suis. Porro Susanna erat delicata nimis, et pulchra specie. Et
iniqui illi iusserunt ut discooperiretur (erat enim cooperta),
ut vel sic satiarentur decore eius. Flebant igitur sui, et omnes
qui noverant eam.
Consurgentes autem duo presbyteri in medio populi, posuerunt manus
suas super caput eius. Quae flens suspexit ad caelum; erat enim
cor eius fiduciam habens in Domino. Et dixerunt presbyteri: Cum
deambularemus in pomario soli, ingressa est haec cum duabus puellis;
et clausit ostia pomarii, et dimisit a se puellas. Venitque ad
eam adolescens, qui erat absconditus, et concubuit cum ea. Porro
nos, cum essemus in angulo pomarii, videntes iniquitatem, cucurrimus
ad eos, et vidimus eos pariter commisceri. Et illum quidem non
quivimus comprehendere, quia fortior nobis erat, et apertis ostiis,
exilivit. Hanc autem cum apprehendissemus, interrogavimus quisnam
esset adolescens, et noluit indicare nobis. Huius rei testes sumus.
Credidit eis multitudo quasi senibus et iudicibus populi; et condemnaverunt
eam ad mortem. (CONTINUED)